Í dag fékk ég vita að ég væri orðin afi,og hún heitir Lilja.  Mitt annað barnabarn,he he.

Í gær voru þrjátíu ár síðan Hilmar Kristjánsson lést.  Stofnandi einnar frægustu hljómsveit fyrri tíma  Dátar.

Ég vil heiðra minningu hans með nokkrum orðum.

 Hilmar kom til mín einu sinni þar sem ég var að spila á árshátíð hjá hestamannafélaginu Fáks. Hann spurði mig hvort ég væri til í að endurvekja hljómsveitina   Dáta með sér.

Ég tók vel í þetta og ákvað að koma á æfingu og sjá til.

Greinilegt var  að Hilmar var ekki búin að gleyma neinu  þegar að við fórum í gegnum fyrstu æfinguna. Hilmar var þó eini meðlimurinn úr hinum gömlu Dátum í þessari hljómsveit.

Allt gekk vel þar til nafnið á hljómsveitinni skildi ákveðið. Hilmar var staðráðin í að hún skildi heita Dátar 2. Eftir smá þras þá stóð Hilmar í dyrunum og sagði inn eða út, he he.

Já hann var þrjóskur. Við samþykktum.

Dátar 2,  komu fyrst fram á fyrstu hæð í  Klúbbnum  við sigtún.

Þessi hljómsveit spilaði bæði á sveitaböllum og á veitingahúsum Reykjavíkur.

Hljómsveitin leystist upp eftir að hafa spilað saman í um 5-6 mánuði.

Ég man að Hilmar var oft að tala um sína tónlist, og einu sinni þegar ég var heima hjá honum í Fannafelli 4, þá sýndi hann mér nokkur lög sem hann var búin að vera semja síðustu ár. Sum af þessum lögum voru bara góð en önnur voru frekar gamaldags og hefðu þurft að endursmíða.  Eitt af þessum lögum hefur aldrei farið úr mér og situr fast í huga mér. Texin er nú orðin ryðgaður en lagið er en í heilu lagi.

Svona byrjar texin. 

 

Hvert ert þú að fara,

elskan mín, ég veit það ekki.

Er erfitt að svara,

elskan mín, ég veit það ekki.

Svo áfram.

 

Ég á þennan texta niðurgrafin í kompunni hjá mér einhverstaðar.

 

Ég vil benda á blog þar sem Perla Hilmarsdóttir dóttir Hilmars skrifar sem hún kallar. In memorium.   Datar.blog.is

   

   

 Á árunum 1960 til 1980 fóru margir í fangelsi  fyrir að vera mjög pennaglaðir.  Sumir skrifuðu undir víxla,   aðrir undir hoppandi ávísanir  já og ýmsir undir samninga sem ekki stóðu undir sér.  Í dag er ekkert mál að skrifa undir hvaða samninga sem er,   því fylgir eingin ábyrgð það hefur reynslan sýnt,  Allavega ef þú ert með  Ríkisstjórnarskyrteini  með þér.  Því fleiri miljarðar því stærri rós í hnappagatið.  

  Sæl öll. Maður heyrir oft frasann um að peningar bæta ekki þann skaða sem við Breiðavíkurdrengir urðum fyrir á sínum tíma, hver sem sú upphæð yrði.  Að einu leiti er það rétt, en bara einu leiti.  Afleiðingarnar sem þeir sem þar dvöldu ásamt mér þurftum að þola. Það má segja að meðaltími á Breiðavík hafi verið 21 mánuður. En í kjölfarið trúlega 21 ára standslaus martröð og barátta við sjálfan sig.

Ég var þarna í 41 mánuð.  Afleiðingin var um 30 ára löng viðgerð á sálinni og stöðug umhyggja fyrir sárinu, viðhald með skilningi, þroska og sjálflærðri sálfræði.

Segjum sem svo að Jón Jónsson hafi farið á Breiðavík, en bróðir hans ári yngri hafi verið heima.  30 árum seinna á Jón nánast ekkert því allur tími hans og orka hefur farið í afleiðingarnar.  Sumir fóru í mikla óreglu aðrir í stanslaust þunglyndi (vítahring) eða þróuðu með sér geðtruflun með mismunandi afleiðingum.  Sumir gátu komið sér á strik, en með miklum átökum og góðra manna hjálp.  Stór hluti þessara manna eiga ekkert í dag.   Margir eiga þó börn sem þeir vilja svo gjarna gefa öryggi og sjálfum sér það sem þeir telja vera mikilvægast þá stundina þegar seðlarnir koma. 

Yngri bróðurinn í dæminu á nú skuldlausa fjögurra herbergja íbúð og er með öll sín mál á hreinu. -  Segðu mér að peningar skipta ekki máli, þótt ekki verði tekið til baka það sem gerðist.Pallielis.